14 Juni 2009

LAPISAN-LAPISAN YANG TERSEMBUNYI DALAM KEPRIBADIAN KITA

Pernahkah Anda heran ketika memikirkan mengapa Anda :

• memporakporandakan sesuatu
• jatuh cinta pada pandangan pertama
• merasa tertarik kepada tipe tertentu
• tidak bisa menenggang tipe lain
• serta-merta merasa tidak menyenangi seseorang tanpa
sebab-musabab

Kita diidentifikasikan dengan beberapa subpersonalitas kita,
dan kita berpikir bahwa mereka adalah "kita". Tetapi, pada tingkat yang bagaimana pun, kita selalu menyadari, atau kadang-kadang "kesadaran" itu justru tersimpan jauh di balik alam bawah sadar, bahwa ada bayangan yang bertentangan dengan identifikasi itu di dalam diri kita sendiri. Jung (Carl Gustav Jung) menggunakan istilah "bayangan", karena bagian dari diri kita yang tidak kita sadari itu berada dalam kondisi abnormal: atau ia tertidur lelap dan tidak mengambil bagian aktif, atau ia malah tidak kita akui sama sekali.
Karena kita tidak menyadari kehadirannya, kesadaran Ego kita pun tidak bertindak untuk mengendalikannya. Bila satu di antara energi bayangan ini melakukan aktivitas dan muncul ke permukaan, ia bisa mengganggu kesadaran kita tentang "siapa kita sebenarnya." Lalu kita pun mengomentari diri sendiri dengan kalimat-kalimat seperti "Saya tidak tahu apa yang sedang terjadi dengan diri saya," atau berapologi dengan "Tindakan seperti itu sesungguhnya bukan khas saya." Kadang-kadang kita bahkan berada "di luar diri kita sendiri", atau "didorong oleh sesuatu" sehingga melakukan tindakan yang sesungguhnya "tidak sesuai dengan kebiasaan kita." Peristiwa seperti ini terjadi karena sebuah subpersonalitas yang tersembunyi sedang muncul ke permukaan.
Kejadian ini tidaklah selalu menjengkelkan. Jatuh cinta (atau lebih dari itu: tergila-gila kepada seseorang), misalnya, lebih bisa dilihat sebagai proyeksi "Insan Pedalaman" kita terhadap lawan jenis. Secara psikologis, semua kita memiliki kesifatan jantan dan betina sekaligus. Atau, seperti yang dikatakan Jung, setiap pria memiliki sebuah anima, dan setiap wanita memiliki sebuah animus, yaitu energi pola dasar betina dan jantan di dalam diri masing¬masing orang.
"Jatuh cinta pada pandangan pertama" merupakan pengakuan terhadap model ideal kejantanan atau kebetinaan diri kita sendiri, yang terdapat dalam diri orang lain. Peristiwa ini sesungguhnya tidak terlalu berhubungan dengan seksualitas, atau bahkan dengan perbedaan jenis kelamin, melainkan lebih pada kualitas energi. Mungkin lebih bermanfaat (karena lebih jelas) menerangkan gejala ini dengan istilah dan pengertian yang dan yin, ketimbang meng¬gunakan istilah "jantan" dan "betina". Sebuah mitos purba memberikan kemanusiaan sebagai suatu hermaphrodite (kebancian) yang dibelah menjadi dua, dan kemudian berusaha menjadi utuh kembali dengan mencari "belahan"nya yang terpisah itu.

Sumber : Dr.Loui Pronto, Who’s pulling your strings?

13 Juni 2009

SIFAT CINTA


Dipanggil untuk mencinta

Inilah perintah-Ku, yaitu supaya kamu saling mengasihi,
seperti Aku telah mengasihi kamu.
Yoh 15:12


Sifat cinta adalah ketidaksadaran diri. Cinta begitu bahagia dengan mencintai sehingga tidak sadar akan dirinya. Seperti lampu yang senantiasa bersinar tanpa peduli bermanfaat atau tidak. Seperti bunga mawar yang menebarkan keharumannya begitu saja tanpa peduli ada atau tidak adanya orang yang mencium keharumannya.

Seperti pohon yang memberikan keteduhan. Cahaya, keharuman,
dan keteduhan ada bukan karena ada manusia atau mati bila tidak ada manusia. Mereka ini, seperti juga cinta, lepas dari manusia. Cinta begitu saja ada, tanpa perlu memiliki objek. Mereka pun begitu saja ada, terlepas apakah mereka menguntungkan seseorang atau tidak. Jadi, mereka tidak mempunyai kesadaran akan mendapatkan nilai atau berbuat baik. Tangan kiri mereka tidak sadar akan apa yang dilakukan oleh tangan kanan. "Tuhan, kapan kami melihat Engkau lapar atau haus dan kami menolong-Mu?"

29 Mei 2009

KUMANDHANG KIDUNG PANANDHANG
( disadur saka: Aburing kupu-kupu kuning, G.P Sindhunata,SJ )

…Dumadakan sikilku kang wiwit krasa kesel kaya-kaya ngajak aku ngaso ing Stasiun Gubeng.
Aku lungguh ing bangku péron. Manèh ing sisihku ana sawijining em¬bok setengah tuwa, nganggo kudhung lan nggawa tas kothong, tas nam¬naman plastik. Simbok iki katoné ora jenjem atiné.
"Ajeng teng pundi, Mbok?" pitakonku
"Teng Sidoarjo, wangsul," wangsulané cekak. Sabanjuré, aku. lan dhewèké bali padhadéné meneng. Ketara banget yèn simbok iki ora bisa ndhelikaké rasaning ati kang kisruh.
"Sepur sing teng Sidoarjo pundi nggih Nak?" pitakoné.
"Kénging napa ta Mbok?"
"Rak ngèten ta Nak. Kula niki tilik putu teng Surabaya, bekta arta Rp600,00. Arta sing Rp 450,00 kula tukokna gedhang damel olèh-olèh. Arta kula kantun Rp 150,00 ajeng kanggé ongkos wangsul numpak sepur. Tapi jaré kondhèturé saniki teng Sidoarjo ongkosé Rp 400,00" kandhané simbok mau mawa logat Jawa Timuran kang medhok. Simbok iki kayadéné penumpang sawatara liyané pancèn ora padha tuku karcis. Wong-wong iki mung mbayar marang kondhèkturé, nyogok.Manut sing uwis-uwis, adaté kondhèktur wis trima diwènèhi bebungah Rp150.00 Saikiné njaluk undhakan Rp 400,00 mangka simbok iki mau sangune mung pas-pasan.
"Nika lho nak tiyangé, sing nganggé kupluk," panggrundelé simbok mau karo nudingi lokèt. Bisa dikira-kira gèk sepira bingungé, kisruhé ati simbok kang lagi ana paran adoh saka omahé iki. Dakrogoh sakku, dakwènèhi Simbok iki dhuwit Rp 1.000,00
"Niki Mbok, sampèyan pèk," kandhaku. Simbok mau katoné ora percaya, lan ora agé-agé gelem nampani pawèwèhku. Dhewèké mung me¬neng waé, mula banjur dakdhesek supaya ora tidha-tidha lan gelem nampani.
"Saèstu ta nak, arta niki sampèyan paringaken kula?" pitakoné semu isih kurang percaya.
"Inggih Mbok, pun ta mang pèk" pandhesekku ngyakinaké.
"Oh Alhamdullilah, Nak, matur nuwun, nggih! Mosok nyana, Pangèran maringi kula kayak ngèten. Matur nuwun 'nggih Nak, mugi-mugi sampèyan tansah slamet," kandhané karo nggegem kenceng tanganku. Aku weruh mripaté kaca- kaca kagawa saka bungahé. Eluh ing mripaté mau kaya-kaya ngajak aku ngaturaké puji syukur konjuk ing Pangèran. Dumadakan kesaru tekané sepur Bima jurusan Jakarta mlebu pèron. Mung sedhèla anggoné mandheg, Sepur Bima iki mangkat nerusaké laku. Déné sepur murah tujuwan Malang genti mlebu péron. Kanthi rasa abot Simbok iki pamit ninggalaké aku. Aku kang isih kèri ana ing péron ngrasa syukur lan lega nalika dhèwèké wis olèh papan linggih ing sajroné sepur iku.
Aku ora gawé-gawé, mèndah sepira begjané simbok kang mung oleh Rp 1000,00,– kuwi – nanging kang krasa luwih déning begja, tinimbang wong sugih kang dumadakan waé oleh bebathèn sayuta. Atine wong cilik lan mlarat mono yektiné kebak wewengan lan tansah cumadhang, tundhoné ati mau gampang nampa kabecikan sanajana wujuding kabecikan mau mung cilik sepélé anané.
Adoh banget sungsaté karo wong kang mbrèwu. Atiné ora tinarbuka. Sanajan to yutan dhuwit pada teka, atiné mung sepa-sepa waé. Kosok baline wong cilik, sanajan mung nampa sathithik, dhèwèké yakin yèn sih kadarman kang mung cilik mau ya wujuding sih peparing Dalem Pangèran. Kosok¬baliné, Pangèran kaya-kaya musna saka atine wong sugih, sanajan yektiné Panjenengané wis paring rezeki torah-torah marang dhèwèké iki.
………………………………………………………………………………………………………………………….